มธ 28: 16-20…พระเจ้าทรงมอบอำนาจอาชญาสิทธิ์ทั้งหมดในสวรร
ค์และบนแผ่นดินให้พระเยซูเจ้า…และพระองค์จะอยู่กับเราทุกวันตลอ
ดไปตราบจนสิ้นพิภพ...
การเสด็จสู่สวรรค์ของพระเยซูเจ้าเป็นสุดยอดแห่งชัยชนะของพระองค์เหนือบาปและความตาย เป็นวันแห่
งความชื่นชมยินดีและเป็นวันแห่งความหวังสำหรับผู้ที่กำลังติดตามพระองค์...พระองค์ทรงต้องการให้เ
ราได้มีส่วนร่วมในชัยชนะของพระองค์ แม้นว่าพระองค์ได้ทรงละจากพวกเราไปสู่สวรรค์แล้ว แต่พระองค์
ก็ยังอยู่กับพวกเราผ่านทางพระจิตของพระองค์ซึ่งคอยช่วยเหลือพวกเราที่ยังใช้ชีวิตบนโลกใบนี้และก
ำลังเดินทางแห่งชีวิตมุ่งหน้าไปสู่พระอาณาจักรสวรรค์
ข้อคิด...การเสด็จกลับคืนพระชนมชีพ การเสด็จสู่สวรรค์ของพระเยซูเจ้าและการส่งพระจิตมายังบรรดาอัครสาวก เป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ย
ิ่งใหญ่อันเดียวกันแห่ง “ธรรมล้ำลึกปัสกา”และในธรรมล้ำลึกอันหนึ่งอันเดียวกันนี้ซึ่งอยู่นอกเหนือกาลเวลาและพื้นที่ของโลกเรามนุษย์...คื
อพระเยซูเจ้าทรงออกจากพระคูหา กลับไปหาพระบิดาเจ้าและประทานพระจิตมายังบรรดาอัครสาวก
อย่างไรก็ตามจากทัศนะของบรรดาศิษย์รุ่นแรกๆซึ่งยังมีชีวิตอยู่ในห้วงของเวลาของโลกใบนี้...พฤติกรรมทั้ง 3
อย่างที่ว่านั้น ได้รับการบรรยายว่าได้เกิดขึ้นในห้วงเวลาที่แตกต่างกันออกไป คือศิษย์ของพระเยซูเจ้าได้พบพระคูห
าว่างเปล่าตอนเช้าตรู่ของวันอาทิตย์ และต่อมาในวันเดียวกันนั้นเอง พระผู้ได้ทรงกลับคืนพระชนมชีพได้ทรงประจัก
ษ์ให้พวกเขาได้แลเห็นและทรงอยู่กับพวกเขาอีกสี่สิบวันแล้วก็เสด็จสู่สวรรค์…และหลังจากนั้นพวกเขาก็ได้รับพระจ
ิต ในวันที่ห้าสิบ(กจ 1: 1-11, 2: 1-13)…ซึ่งแตกต่างไปจากพระวรสารของนักบุญยอห์นที่ได้กล่าวอย่างมีนัยยะว่
าเหตุการณ์ทั้งสามได้เกิดขึ้นในวันเดียวกัน คือในวันอาทิตย์ปัสกา...ใน ยน 16: 7“เพราะถ้าเราไม่ไป พระผู้ช่วยเหลื
อก็จะไม่เสด็จมาหาท่าน” และ ยน20: 19, 22“ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันต้นสัปดาห์...ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงเป่าลมเหน
ือเขาทั้งหลาย ตรัสว่า ‘จงรับพระจิตเจ้าเถิด’ ”...การสิ้นสุดของการปรากฎองค์ของพระเยซูเจ้าได้ทำให้พวกเขาตระห
นักว่าพระเยซูเจ้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป พระองค์จะไม่ทรงอยู่กับพวกเขาอย่างมีตัวตนจับต้องได้เหมือนแต่ก่อน แ
ต่พวกเขาจะมีองค์พระจิตเจ้าอยู่กับพวกเขาแทนองค์พระเยซูเจ้า พระอาจารย์
ความหมายเชิงเทววิทยาของวันสมโภชพระเยซูเจ้าเสด็จสู่สวรรค์ในวันนี้ จะปรากฎอยู่ในบทอ่านที่ 2 “พระเจ้าทรงประทานพระสิริรุ่งโรจ
น์แด่พระเยซูเจ้า โดยทรงแต่งตั้งพระองค์ไว้เหนืออำนาจทั้งหลายและสิ่งสร้างทั้งปวงบนโลกใบนี้ และให้ทรงเป็นศีรษะของพระศาสนจักรซึ่งเ
ป็นพระวรกายของพระองค์” (ดู อฟ 1: 20-23)
ส่วนในบทอ่านที่ 1 และพระวรสารนั้น พระเยซูเจ้าทรงมอบหมายพันธกิจให้กับพวกอัครสาวก พร้อมทั้งให้คำมั่นสัญญาแก่บรรดาศิษย์ของ
พระองค์ด้วย
นักบุญลูกาได้นำเสนอสิ่งที่ได้บังเกิดขึ้นแก่สายตาของบรรดาผู้ที่จะเป็นประจักษ์พยานให้กับเรื่องราวของการเสด็จสู่สวรรค์ของพระเยซูเ
จ้า อย่างไรก็ตาม เราต้องไม่ยึดถือเรื่องเล่านี้แบบตามตัวอักษร เพราะการเสด็จสู่สวรรค์ของพระเยซูเจ้าเป็นธรรมล้ำลึกซึ่งอยู่เหนือคำบรรยาย
ทั้งหลายทั้งปวง แต่ถึงกระนั้นก็ดี สิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับพระเยซูเจ้านั้น ก็เป็นอะไรที่เป็นจริงด้วย
ในระหว่างห้วงเวลาแห่งภารกิจสาธารณะ พระเยซูเจ้าได้ทรงกินและดื่มกับพวกอัครสาวกและศิษย์ของพระองค์ พวกเขาได้มีประสบการณ์ถึ
งความรักและความใส่ใจของพระองค์ที่มีต่อพวกเขาไม่เว้นแต่ละวัน จนทำให้มีความรู้สึกว่าพระองค์ได้กลายเป็นบุคคลหนึ่งในกลุ่มพวกอัครสา
วกเลยทีเดียว
การเสด็จสู่สวรรค์ของพระเยซูเจ้าหมายถึงว่าพระองค์ทรงจากพวกเขาไป พร้อมทั้งความสนิทสนมเป็นกันเองคล้ายกับเป็นครอบครัวเดียวกั
นนั้นได้สิ้นสุดลงเลยหรืออย่างไร?
คำตอบก็คือ ทั้ง “ใช่” และ “ไม่ใช่”
พระเยซูเจ้าจะไม่ทรงปรากฏองค์แบบที่เห็นเป็นตัวตนสัมผัสได้อย่างที่พวกเขาเคยเห็นเคยสัมผัสและรู้จัก แต่พระองค์ก็มิได้ทรงจากพวกเข
าไปอย่างสิ้นเชิง...แต่นี้ไป พระองค์ทรงมีบทบาทใหม่ คือหลังจากการดิ้นรนต่อสู้กับชีวิตเป็นเวลาหลายปีบนโลกใบนี้แล้วพระเยซูเจ้าก็ได้รับกา
รสวมมงกุฎด้วยเกียรติอันรุ่งโรจน์จากพระบิดาเจ้าสวรรค์ของพระองค์ พระองค์ได้ทรงกลายเป็นเจ้านายแห่งสิ่งสร้างทั้งหลายทั้งปวง (บทอ่านท
ี่ 2)...สำหรับผู้มีความเชื่อศรัทธาในพระองค์พระเยซูเจ้าทรงอยู่ใกล้ชิดกับพวกเขามากกว่าที่เคยเสียอีก ทั้งยังทรงอยู่ในตำแหน่งหน้าที่ที่
จะช่วยเหลือพวกเขาได้มากกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำไปอีกด้วย
พระวรสารได้ลงท้ายด้วยคำมั่นสัญญาของพระเยซูเจ้าที่ว่าพระองค์จะทรงอยู่กับบรรดาศิษย์ของพระองค์จนกระทั่งถึงวันสิ้นโลกการเสด็จส
ู่สวรรค์ของพระเยซูเจ้าเป็นการปลดปล่อยพระองค์เองให้พ้นจากข้อจำกัดทั้งหลายทั้งปวงของกาลเวลาและสถานที่ ซึ่งก็คงมิใช่เป็นการถอด
ถอนพระองค์ให้ออกจากโลกใบนี้ไปเลยเสียทีเดียว แต่พระองค์ยังคงอยู่กับบรรดาศิษย์ของพระองค์ต่อไปจนถึงวันสิ้นพิภพ
ในห้วงเวลาที่พระองค์ทรงมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ โดยปรกติแล้ว พระองค์สามารถปรากฏองค์เฉพาะในสถานที่เด
ียวในเวลานั้นๆเท่านั้น เช่นถ้าหากพระองค์ทรงอยู่ที่กรุงเยรูซาเล็ม พระองค์ก็จะไม่ไปปรากฏตัวที่เมืองคาเปอร์น
าอุม ดังนี้เป็นต้น และในทางกลับกันก็เช่นกัน แต่ว่าในขณะนี้ พระองค์ได้ทรงกลับไปร่วมชิดสนิทกับพระบิดาเจ้าแล้
ว พระองค์จึงทรงสถิตอยู่ในทุกหนทุกแห่งที่พระเจ้าทรงสถิตอยู่ นั่นก็คือพระองค์ทรงสถิตอยู่ในทุกหนทุกแห่งและใ
นทุกเวลานั่นเอง
บรรดาอัครสาวกและคริสตชนรุ่นแรกๆเข้าใจในเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดีพวกเขารู้ดีว่าพระเยซูเจ้ายังทรงอยู่กับพว
กเขา แม้ว่าจะมิใช่ด้วยวิธีการอันเดียวกันกับเมื่อครั้งที่พระองค์ยังทรงมีชีวิตและกินอยู่กับพวกเขา...พวกเขาเชื่อว่าพ
ระองค์ยังคงแบ่งปันชีวิตกับพวกเขาอยู่ และเชื่อว่าการออกจากโลกนี้ไปของพวกเขาคงจะต้องหมายถึงการไปร่วมชิ
ดสนิทกับพระองค์ในพระเกียรติมงคลตลอดไปนั่นเอง แต่ว่าหลังจากที่พระองค์ทรงมอบความไว้วางใจให้กับพวกเขา
ที่จะสานต่อพันธกิจของพระองค์บนโลกใบนี้ต่อไป...ก็จะเป็นพวกเรานั่นเองที่จะต้องสานต่องานเดียวกันนี้ ที่
จะประกาศพระวรสารและเจริญชีวิตพระวรสารนั้นจวบจนสิ้นโลก
|